Laatste ronde werd zenuwenslag
Paul Oudshoorn, 29 mei 2011.
De laatste ronde van het wereldkampioenschap is alles behalve een formaliteit geworden. Om de overige podiumplaatsen werd volop gestreden. De verwachting was, dat vooral het gevecht om de derde plaats interessant zou worden, want Schwarzman had Boezjinski op het menu staan en hij gaf in de vroege morgen al aan, 
dat hij twee punten wenste te halen, na wat aanstekelijke peptalk van explicateur Hein Meijer in de spelersbus die naar Urk voer.
Schwarzman speelde zijn laatste partij als regerend kampioen en deed dat in stijl. Het werd een buitengewoon origineel gevecht waarin hij een originele en subtiele strategie losliet op de Litouwer, die vocht voor wat hij waard was. De klasse van Schwarzman scheurde zijn verdediging en er kwam een moeilijk eindspel op het bord. Schwarzman stond daarin meerdere keren gewonnen, maar zelfs hij wist de juiste weg niet te vinden. Uiteindelijk bereikte Boezjinski een benauwde remise.
Youtube: Schwarzman - Boezjinski
Valneris moest tegen Tsjizjow. Tsjizjow had wit en probeerde de overuren die hij tot dan toe slechts beloond zag met zes plusjes(!), te belonen met een prachtige twee. Wat kreeg Valneris het zwaar! Tsjizjow drukte en perste alles er uit en kwam zelfs een volle schijf voor, maar het bleek weer niet genoeg en een zevende plusje werd zijn deel. Wanneer er een prijs voor de meest strijdlustige deelnemer zou zijn geweest, dan zou die naar Tsjizjow gegaan zijn, "hands down", zoals de Engelsen dat zeggen.
Jean Marc Ndjofang had al meerdere rondes uitgekeken naar zijn ontmoeting met Alexander Mogiljanski, die nu plaatsvond, Dientengevolge was hij even vergeten, dat Wirny op zijn beurt weer bepaalde agendapunten had aangestipt waar Jean Marc op voorkwam. Zoals wij weten kwam Ndjofang dat op een nederlaag te staan en de druk werd zo nog groter, dan dat hij die reeds gevoelde. Tegen Mogiljanski werd het een zenuwenslag. De Amerikaan speelde goed en bereikte voordeel, misschien zelfs groot tot winnend voordeel. De Afrikaan kwam echter met de schrik vrij en het werd nog remise. Hiermee behaalde Ndjofang een schitterende derde plaats en het kan niet anders, of hij is nu een van de nationale helden van Kameroen en van heel Afrika. Ik ben zelf heel erg blij voor hem.
Van de partij Baljakin-Amrillaew werd verwacht, dat deze zich langs stugge patronen zou ontwikkelen. Dit niet door gebrek aan goede wil bij de Nederlandse kampioen, maar uiteraard met het oog op de bepaalde speelstijl die de Rus gedurende dit toernooi aan het publiek placht te tonen. Er gebeurde echter iets 
vreemds. Baljakin speelde met zwart en zag tot zijn verrassing, dat Amrillaew een interessante opening speelde, die onvermijdelijk tot scherp spel leidde. Onduidelijk is waarom de Rus dit deed. Mogelijk bedacht Amrillaew dat de laatste indruk altijd blijft hangen en speculeerde hij op eventuele uitnodigingen voor invitatietoernooien in de nabije toekomst en wantrouwde hij de charme die uit zal gaan van de meer resultaat gerichte partijen die hij het nageslacht hier heeft nagelaten. Hoe dan ook, Baljakin kreeg het lekker en de toeschouwers werden bedeeld met de kost waarvoor ze gekomen waren. De Nederlander wist de Rus met prachtig spel op de rand van een nederlaag te brengen. Verder dan die rand kwam het echter niet, want Amrillaew wist de dreigende nederlaag met exact rekenwerk af te wenden, waarmee hij tweede werd en Baljakin zesde.
Alexander Baljakin
Hiermede waren de kaarten geschud en kon iedereen op een prachtig toernooi terugkijken, dat mogelijk werd gemaakt door een team van mensen van topkwaliteit. Ik hoef ze niet te noemen, want we weten wie ik bedoel.
